Podróżowanie komunikacją publiczną: Zrównoważone wakacje bez samochodu w dolinie Ötztal w Tyrolu

Via ferrata Stuibenfall w dolinie Ötztal w Austrii. Magdalena Kajus z youareanadventurestory zabierze Cię na zapierającą dech w piersiach wspinaczkę na najwyższy wodospad w Tyrolu. Stuibenfall, o wysokości 159 metrów, jest w rzeczywistości najwyższym wodospadem w Tyrolu. Z hotelu Explorer w dolinie Ötztal do początku via ferraty jest zaledwie 15 minut spacerem. Na początku potrzebna będzie uprząż wspinaczkowa, zestaw do via ferraty i kask chroniący przed spadającymi kamieniami. Zalecane są również rękawice do via ferraty i pętla z karabinkiem. Z maksymalnym poziomem trudności C, ale zazwyczaj w dolnym zakresie B, via ferrata nadaje się również dla początkujących i rodzin. W razie wątpliwości zawsze warto zabrać ze sobą przewodnika górskiego. Pamiętaj również, że via ferrata ma całkowite przewyższenie 300 metrów. Na samym początku naciągnięta jest lina stalowa do przejścia przez rzekę. Dobry pierwszy test, żeby poczuć via ferratę. Potem kolejne 5-10 minut pod górę, a na końcu łatwy odcinek A-B. Tuż przed głównym odcinkiem Magdalena zdejmuje kurtkę, bo robi się stromo. Pierwszy odcinek C również jest łatwy do pokonania, jeśli tylko zastosuje się odpowiednią technikę. A potem pojawia się wodospad Stuibenfall. Woda rozpryskuje się aż do szlaku. To sprawia, że cały szlak jest jeszcze bardziej imponujący. Na koniec przechodzi się przez wodospad po moście linowym. Stamtąd woda jest tuż pod stopami. Następnie schodzi się po schodach i znowu wzdłuż wodospadu. Lekki deszczyk jest darmowy podczas zejścia ;).

Sprzęt na via ferratę: To jest to, czego potrzebujesz na swoją wyprawę na via ferratę. Odpowiedni sprzęt, porady i triki do wspinaczki na via ferratę w górach. Przewodnik górski Carl z magazynu Alpinzeit wyjaśnia, bez czego nie powinno się obejść, aby poprawnie pokonać via ferratę. Z racji swojego zawodu wie, co jest ważne podczas wspinaczki, wspinaczki i alpinizmu. Zdecydowanie potrzebny jest pas biodrowy. Powinien być regulowany w biodrach i na pętlach udowych. Dzieci i osoby z nadwagą powinny korzystać z uprzęży kombinowanej. Jest to połączenie pasa biodrowego i uprzęży piersiowej. Dzięki temu punkt asekuracyjny znajduje się nieco wyżej. Ważny jest również standardowy zestaw na via ferratę. Musi on odpowiadać Twojej kategorii wagowej. Większość zestawów jest odpowiednia dla osób o wadze od 40 do 120 kg. Osoby o mniejszej wadze powinny również asekurować się liną wspinaczkową. Zestaw na via ferratę mocuje się do pętli asekuracyjnej na pasie biodrowym za pomocą węzła kotwiczącego. Przed rozpoczęciem sprawdź, czy ktoś nie wpadł już do zestawu na via ferratę. Po upadku z użyciem zestawu należy go wymienić. Rozważ również kask, który ochroni Cię w razie upadku i przed spadającymi kamieniami. Pasek pod brodą powinien być regulowany, a kask dobrze dopasowany. Zawsze zabieraj ze sobą apteczkę pierwszej pomocy na via ferraty. Powinna być bezpiecznie przechowywana w plecaku, razem z telefonem komórkowym, kurtką i butami do picia. Jeśli chodzi o obuwie, wybierz buty trekkingowe sięgające do kostki lub buty podejściowe z solidną podeszwą. Zalecane są również rękawice. Stalowa lina często ma ostre krawędzie. Typowe rękawice na via ferraty lub długie skórzane rękawice są w tym przypadku odpowiednie. Jeśli korzystasz z via ferraty przez pierwsze kilka metrów, powinieneś chodzić bez rękawic. Często poprawia to czucie między dłonią a stalową liną. Jeśli nie masz doświadczenia, nie jesteś pewien lub towarzyszą Ci dzieci, zaleca się, abyś pierwsze próby podejmował w towarzystwie przewodnika górskiego.

Pewność kroku podczas wędrówek: Przewodnik górski Martin oprowadzi Cię po szlakach Ötztalskich przy wodospadzie Stuibenfall w Tyrolu i udzieli trzech wskazówek, jak prawidłowo poruszać się po górach. Wielu z Was lubi wędrówki po Alpach i ogólnie po górach. Pewność kroku jest ważnym elementem bezpiecznego przemieszczania się z punktu A do punktu B. Jaka jest Wasza ulubiona aktywność górska? Podzielcie się swoją opinią w komentarzach poniżej :) Martin wędruje po pięknej dolinie Ötztalskiej przy wodospadzie Stuibenfall, najwyższym wodospadzie Tyrolu. Tutaj, w Austrii, znajduje idealne warunki, od skalistego terenu po korzeniste ścieżki, aby podzielić się swoimi trzema wskazówkami dotyczącymi pewności kroku w górach i prawidłowej techniki. Pierwsza wskazówka od profesjonalisty dotyczy zaufania do siebie i oczywiście do swojego sprzętu, aby móc poruszać się pewnie i bezpiecznie po każdej nawierzchni. Zawsze należy opierać cały ciężar stopy na stopie, aby zapewnić sobie stabilność i nie poślizgnąć się. Proszę nie próbować chodzić po skorupkach jajek. Może to być niebezpieczne, ponieważ ścieżka często się zapada, a kamienie łatwiej się odrywają. Materiał ma oczywiście kluczowe znaczenie. W górzystym terenie, takim jak wodospad Stuibenfall w Tyrolu, potrzebne są stabilne i bezpieczne buty górskie/turystyczne o dobrym profilu. But musi zatem mieć dobry profil, aby móc przenosić odpowiedni ciężar. Im lepsze masz chodzenie i im większą pewność siebie masz w bucie i w sobie, tym bezpieczniej. Druga wskazówka Martina dotycząca pewności chodzenia dotyczy koordynacji i równowagi, co jest kluczowe nie tylko w Alpach Ötztalskich. Tamtejsze szlaki turystyczne nie zawsze są płaskie i dobrze utwardzone, ale często mają niewielkie uskoki. Dlatego ważne jest, aby dobrze przygotować się do górskiej wędrówki pod kątem koordynacji, aby móc nieświadomie kompensować nierówności terenu podczas wędrówki. W domu łatwo jest ćwiczyć odporność na zawroty głowy i równowagę – nawet jeśli to tylko mycie zębów na jednej nodze :) Ważne jest również, aby mieć pewien poziom podstawowej sprawności fizycznej i wytrzymałości, aby zapewnić sobie pewność kroku. Ale bez obaw, możesz się do tego przygotować kilka tygodni lub miesięcy przed wakacjami wędrownymi. Rekomendacja Martina: Rozpocznij wakacje powoli i najlepiej od wędrówek aklimatyzacyjnych. Nie musisz od razu wspinać się na najwyższy szczyt. Nawiasem mówiąc, zawsze rób małe kroki do przodu, wchodząc i schodząc. W ten sposób zaoszczędzisz energię i będziesz bardziej ekonomiczny, a dotrzesz do celu bezpieczniej.

Ekspert narciarstwa biegowego Martin ze szkoły narciarstwa biegowego Alpinzeit zabierze Cię na najpiękniejsze trasy w Umhausen i Niederthai w tyrolskiej dolinie Ötztal. Trasa rozpoczyna się w hotelu Explorer Ötztal w Umhausen, skąd w zaledwie 10 minut dojedziesz do ośrodka narciarstwa biegowego w Niederthai. Nasza trasa rozpoczyna się tam, na słonecznym płaskowyżu Niederthai, i prowadzi pięknie przygotowanymi trasami przez Überfeld i Ennebach, z centrum w kierunku doliny Horlachtal i Larstig.

Przewodnik górski Klaus ze Snowhow udziela najlepszych wskazówek dotyczących znajomości terenu i bezpieczeństwa lawinowego w ośrodku narciarskim Hochoetz w Tyrolu, dzięki czemu możesz czuć się bezpiecznie podczas freeride'u na wakacjach. • Czynnik ludzki: Co musicie wziąć pod uwagę/zaplanować jako grupa? Czy znacie się i jesteście na swoim poziomie zaawansowania? Czy znacie się w terenie i czy macie ze sobą niezbędny sprzęt, który wcześniej przetestowaliście? Czy podróżujecie w grupie mieszanej (narciarskiej i snowboardowej)? • Warunki: Sprawdź raport lawinowy online. Czy obowiązuje poziom zagrożenia lawinowego? Jaka jest prognoza pogody? Jaka jest widoczność na kamerach internetowych? • Teren: Informacje o terenie i pokrywie śnieżnej można również znaleźć online lub w odpowiednich aplikacjach. Jakie jest nachylenie stoku danego dnia w zależności od poziomu zagrożenia lawinowego? Czy można wywołać lawinę nad lub pod sobą? Po przybyciu do ośrodka narciarskiego Hochoetz w Tyrolu znajdujesz się na drugim poziomie geograficznym, który należy wziąć pod uwagę – poziomie lokalnym. Biorąc pod uwagę czynniki indywidualne, oznacza to: • Ludzie: Klaus uprawia freeride w mieszanej, dwuosobowej grupie z nartami i splitboardem. Nigdy nie wybieraj się na skitouring w pojedynkę! • Warunki: Przy górnej stacji kolejki linowej obowiązuje trzeci stopień zagrożenia lawinowego powyżej górnej granicy lasu, a ze względu na silne wiatry istnieje zwiększone ryzyko lawin. Ponadto, w ciągu dnia prognozowane jest pogorszenie pogody i widoczności. Przed wyruszeniem koniecznie sprawdź swój detektor lawinowy i przetestuj urządzenie. • Teren: Ośrodek narciarski Hochoetz oferuje szeroki wachlarz możliwości freeride'u. Zanim rozpoczniesz freeride w głębokim śniegu, koniecznie przeprowadź rekonesans na stokach, aby prawidłowo ocenić panujące warunki. Jeśli obowiązuje wysoki stopień zagrożenia lawinowego, należy unikać stoków o nachyleniu większym niż 35 stopni, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia lawin.

Simon zabiera Cię na wycieczkę rowerową na przełęcz Timmelsjoch w Austrii. Trasa na malowniczą przełęcz prowadzi przez Sölden i Hochgurgl w dolinie Ötztal w Tyrolu. Simon przedstawia się. Ten zawodowy kolarz górski z Niemiec jest mistrzem świata w konkurencji Eliminator Sprint od tego roku. On i jego koledzy z drużyny kolarskiej korzystają z hoteli Explorer podczas treningów w górach. Tym razem Simon nie jedzie na rowerze górskim, a szosowym. Wycieczka rozpoczyna się w hotelu Explorer Ötztal w Tyrolu. Trasa rowerowa na przełęcz Timmelsjoch ma prawie 100 kilometrów długości i pokonuje 1600 metrów wysokości. Pokonanie jej zajmuje od czterech do sześciu godzin i prowadzi przez Sölden i Hochgurgl. Kolarze szosowi pokonują również przełęcz Timmelsjoch w wymagającym Maratonie Rowerowym Ötztal. Z hotelu Explorer w stronę natury! Zawodowiec kolarstwa górskiego najpierw udaje się do Sölden w Tyrolu. Dotarłszy do celu pośredniego, Simon wskazuje liczne szlaki w Sölden. Na rowerze szosowym jedzie do przełęczy. Teraz zaczyna się ekscytująca część trasy rowerowej! Teraz jest pod górę, a różnice wysokości są przytłaczające na drodze przez przełęcz do Timmelsjoch w kierunku Hochgurgl. Mijając Hochgurgl i dojeżdżając do punktu poboru opłat, rower szosowy jedzie dalej. Jest krótki zjazd, a potem stromy podjazd. Teraz pedałowanie, pedałowanie, pedałowanie! Po kolejnych kilkuset metrach przewyższenia Simon dotarł do przełęczy na rowerze szosowym. Przełęcz widać już na ostatnich zakrętach. Simon osiągnął wysokość 2509 metrów. Jest przed przełęczą Timmelsjoch. Stamtąd roztacza się piękny widok na dolinę Ötztal. Po drugiej stronie prowadzi ona do Włoch. To jednak punkt zwrotny w tej wyprawie rowerowej. Kolarz szosowy pokonał drogę przez przełęcz i po krótkiej przerwie z niecierpliwością czeka na zjazd. Rower szosowy szybko zjeżdża po kilku ostrych zakrętach. Krótki zjazd, który pojawił się wcześniej, zmienia się w niewielki podjazd w drodze powrotnej, ale potem trasa zjeżdża z powrotem do doliny i prowadzi do hotelu Explorer Ötztal. Zawodnik podsumowuje wycieczkę rowerową na słonecznym tarasie hotelu Explorer w Tyrolu. Trasa bardzo mu się podobała. Na drogach było bardzo mało ruchu. Osobiście bardzo podobały mu się serpentyny na trasie. Poleca tę trasę wyczynowym kolarzom szosowym, którzy są w stanie pokonać ponad 1000 metrów przewyższeń. Wymagana jest do tego dobra kondycja. Jednak w okolicy hotelu Explorer w Austrii znajdują się odpowiednie trasy i krótkie wycieczki rowerowe o każdym poziomie trudności.

Przewodniczka Sabine z doliny Ötztal w Tyrolu zabierze Cię na fantastyczną, okrężną wędrówkę nad jezioro Piburger See. Trasa prowadzi przez wspaniałe punkty widokowe. Punktem wyjścia jest hotel Explorer Hotel Ötztal w Tyrolu. Wędrówka ma długość 8,5 km i trwa od 3 do 5 godzin. Podczas wędrówki pokonujesz 450 metrów przewyższenia. Trasa ma charakter okrężny. Wędrówka rozpoczyna się wzdłuż potoku Ötztaler Ache. Ötztaler Ache to stroma, potężna rzeka lodowcowa w Tyrolu. Jej wody pędzą przez Alpy Ötztalskie z prędkością błyskawicy. Szlak prowadzi przez most Weller. To właśnie tutaj, późnym latem i jesienią, podczas zawodów Oetz Trophy, najlepsi kajakarze świata spływają po wodach potoku Ötztaler Ache. Na potoku Ötztaler Ache możliwy jest również rafting, ale tylko dla doświadczonych kajakarzy. Szlak prowadzi do jeziora Piburger See. Szlak prowadzi przez las. Pierwsze kilka metrów przewyższenia zostało pokonanych. Miękkie leśne podłoże jest idealne i przyjemne do wędrówek. Cel pośredni to platforma widokowa Seejöchl. Wędrowiec dotarł do platformy widokowej Seejöchl w Tyrolu. Punkt widokowy znajduje się na wysokości 1050 metrów. Niestety zaczął padać deszcz, ale Sabine nie przemęcza się i cieszy chłodem. Chmury się przerzedzają, a widok otwiera się na Acherkogel, szczyt o wysokości 3000 metrów. Szczyt ma 3007 metrów wysokości. Poniżej platformy widokowej znajduje się piękne jezioro Piburger See. Jezioro znajduje się powyżej Oetz. Wędrówka prowadzi dalej w dół, aż do brzegu jeziora Piburger See. Przewodnik dotarł do kąpieliska nad jeziorem Piburger See w Tyrolu. Znajduje się tam również restauracja, która zaprasza na przerwę na posiłek. Sabine kontynuuje spacer wzdłuż jeziora Piburger See do kolejnej ambony. Okrężna ścieżka prowadzi wokół jeziora Piburger, a jej część jest dostępna dla wózków inwalidzkich i nadaje się do wózków dziecięcych. Latem jezioro Piburger jest oczywiście idealne do pływania. Po dotarciu do ambony czeka na Ciebie wspaniały widok na Oetz w Tyrolu. Wędrówka prowadzi dalej w dół do Oetz, a następnie do hotelu Explorer Ötztal. Przewodnik turystyczny Sabine podsumowuje wędrówkę przy kawie. Pomimo deszczu Sabine miała wspaniały dzień. Na okrężnej wędrówce było wiele do zobaczenia. Okrężna ścieżka idealnie nadaje się na wędrówki z całą rodziną. Miłośnicy kolarstwa górskiego mogą również wybrać się na przejażdżkę rowerową nad jezioro Piburger See.

Ekspert narciarstwa biegowego Martin ze szkoły narciarstwa biegowego Alpinzeit zaprezentuje technikę jazdy na nartach biegowych techniką klasyczną na trasie w dolinie Ötztal w Austrii. Narciarstwo biegowe techniką klasyczną i łyżwową różnią się nie tylko stylem jazdy, ale także sprzętem. Do narciarstwa biegowego techniką klasyczną potrzebne są buty z miękką podeszwą. Cholewka jest niska, a kostka nieco szersza, aby zapewnić swobodę ruchów. Kijki do narciarstwa biegowego powinny sięgać do ramion lub pach i zdecydowanie nie powinny być dłuższe. Do narciarstwa biegowego techniką klasyczną potrzebne są odpowiednie narty z wypustkami, które zapewniają przyczepność nartom i śniegowi. Aby wsiąść na narty, najlepiej trzymać kijki w obu dłoniach. Oczyść buty ze śniegu, a następnie spróbuj wpiąć je w wiązania. Aby nauczyć się techniki biegu na nartach techniką klasyczną, na początku nie używaj kijków. Do narciarstwa biegowego techniką klasyczną potrzebny jest krok diagonalny. Posuwaj się naprzód z koordynacją krzyżową – czyli podobnie jak podczas chodzenia lub biegania: - Lewa ręka do przodu, prawa noga do przodu - Prawa ręka do przodu, lewa noga do przodu Narciarstwo biegowe to dynamiczny ruch siłowo-wytrzymałościowy. Zginaj się i rozciągaj podczas ruchu koordynacji krzyżowej, używając bioder i kostek. Gdy już trochę poćwiczysz i klasyczny ruch narciarstwa biegowego stanie się automatyczny, dodaj kijki. Możesz teraz powoli włączyć kijki do ruchu. Na początek wykonaj wyuczony krok przekątny i lekko przeciągnij kijki. Kiedy poczujesz, że się ślizgasz, możesz wysunąć kijki bardziej do przodu. Podczas tego ruchu ramiona nie powinny być wyciągnięte do przodu, lecz lekko zgięte w kierunku ramion. Jeśli chcesz zacząć biegać na nartach biegowych, Martin zaleca rozpoczęcie od techniki klasycznej, ponieważ wytyczona trasa ułatwia czyste wykonanie ruchu. Kolejna wskazówka od eksperta od narciarstwa biegowego: Zacznij od płaskiej trasy, aby nauczyć się kroku. Narciarstwo biegowe stylem klasycznym to oryginalna forma narciarstwa alpejskiego, łatwa do opanowania dla każdego. Chcesz spróbować? Przyjedź na obóz narciarstwa biegowego w hotelach Explorer i naucz się techniki klasycznej i łyżwowej od ekspertów narciarstwa biegowego. W Niederthai w dolinie Ötztal znajdują się trasy o różnym stopniu trudności (od czerwonej do czarnej). Hotel Explorer Ötztal jest idealnie położony, aby wyruszyć na szlaki w Niederthai.

Martin ze szkoły narciarstwa biegowego Alpinzeit pokaże Ci, jak działa technika łyżwowa na trasie w Niederthai w dolinie Ötztal. Ekspert narciarstwa biegowego pokaże Ci, jak zacząć jeździć techniką łyżwową, dzięki czemu będziesz w stanie poruszać się po płaskim i lekko stromym terenie, korzystając z kilku wskazówek i trików. Po pierwsze, sprzęt łyżwowy: Do jazdy łyżwowej potrzebujesz solidnych butów z kompaktową podeszwą. Buty do narciarstwa biegowego tworzą boczne odciski podczas jazdy łyżwowej, dlatego wymagana jest dobra stabilność. But do jazdy łyżwowej jest wyższy niż buty do jazdy klasycznej. Ważne jest, aby sięgał ponad kostkę. To chroni kostkę i kostki. Narty biegowe do jazdy łyżwowej różnią się również od klasycznych. Nie mają strefy wspinaczkowej pośrodku, ale są przygotowane na całej długości. Jest to podobne do narciarstwa alpejskiego, ale narty biegowe do jazdy łyżwowej są lżejsze. Kijki do jazdy łyżwą powinny sięgać brody lub nosa. Teraz załóż narty. Najlepiej upewnić się, że buty do jazdy łyżwą są wolne od śniegu, aby można je było włożyć do wiązań. Jazda łyżwą wymaga większej koordynacji niż klasyczna technika biegowa. Technika musi być dostosowana do specyfiki terenu trasy. Martin pokaże Ci podstawową technikę jazdy łyżwą: krok asymetryczny. Pozycja wyjściowa to pozycja w kształcie litery V. Kijki są lekko przesunięte do przodu. Poruszasz się, stając na lewej nodze i jednocześnie wyjmując kijki ze śniegu i kładąc je na ziemi. W ten sposób ruch zawsze następuje po lewej stronie. Ważne jest, aby zawsze utrzymywać pozycję w kształcie litery V. Możesz również wykonać krok asymetryczny na prawą stronę. W tym przypadku poruszasz się do przodu po prawej stronie. Potrzebujesz obu ruchów (prawego i lewego), aby pokonać zakręt lub prawidłowo poruszać się do przodu na stoku. Kolejna wskazówka od Martina: Technika jazdy łyżwą nie ma nic wspólnego z naturalnym wzorcem ruchu. Poświęć trochę czasu na naukę i zacznij od podstawowej techniki pokazanej na płaskim terenie! To doda Ci pewności siebie na trasie narciarstwa biegowego. W technice łyżwowej poruszasz się tylko na jednej nodze. Wymaga to odpowiedniej równowagi i zręczności. Istnieją inne techniki chodzenia w jeździe łyżwowej. Mają one jednak sens dopiero po opanowaniu asymetrycznego kroku na trasie narciarstwa biegowego.

Podczas jazdy na nartach biegowych ważne jest, aby odzież była oddychająca i nie krępowała ruchów. W zależności od pogody zaleca się czapkę lub opaskę na głowę oraz komin. Wybierz spodnie, które najlepiej mają wiatroszczelny materiał z przodu i są maksymalnie elastyczne z tyłu. W przypadku górnej części ciała zaleca się warstwowe ubranie. Kamizelka jest dobrym wyborem na obcisłą warstwę spodnią, ponieważ zapewnia dużą swobodę ruchów w okolicy ramion, ponieważ będziesz ich aktywnie używać podczas jazdy na nartach biegowych. W chłodniejsze dni załóż na nią coś z długim rękawem, najlepiej z wiatroszczelnym materiałem z przodu. Do rąk nadają się specjalne rękawice do biegów narciarskich; w chłodne dni odpowiednie są również te z wiatroszczelnym materiałem, a w cieplejsze dni wystarczą cienkie rękawice. Nie zaleca się rękawic narciarskich, ponieważ są zbyt grube i utrudniają pewny chwyt kijków. Okulary przeciwsłoneczne to zawsze dobry pomysł, ponieważ oprócz słońca i niezbędnej ochrony UV, należy również chronić oczy przed wiatrem. Aby zapewnić sobie optymalne nawodnienie podczas wyprawy na nartach biegowych, najlepiej zabrać ze sobą napój. Jeśli jest on ocieplany, można również zabrać ciepłą herbatę. Istnieją różne rodzaje sprzętu do narciarstwa biegowego stylem klasycznym i łyżwowym. But do stylu klasycznego ma bardziej miękką podeszwę, dzięki czemu można swobodnie toczyć stopy po śladzie. Cholewka jest również miękka, aby zapewnić elastyczność w okolicy kostki. But bardziej przypomina buty do biegania. Kijki mają optymalną długość, gdy chwyt znajduje się na wysokości od ramienia do pachy. Zdecydowanie nie powinny być dłuższe. Podczas jazdy na nartach ważne jest, aby wybierać narty do stylu klasycznego ze strefą przyczepności pośrodku. W nartach rekreacyjnych zazwyczaj stosuje się narty z fokami w strefie przyczepności. But do stylu łyżwowego ma wyższy profil oraz stabilniejszą i sztywniejszą podeszwę, co pozwala na łatwe odpychanie się na bok. Mankiet na trzonku zapewnia dodatkowe wsparcie i stabilizację kostki. Kije są dłuższe niż w technice klasycznej, a chwyt powinien sięgać od brody do nosa. Narty nie mają strefy wspinaczkowej, ale są płaskie, co pozwala na poruszanie się do przodu w pozycji przypominającej literę V.

Steffen pokazuje krok po kroku, jak założyć łańcuchy śnieżne. Udziela również wskazówek, na co należy zwrócić uwagę podczas jazdy z łańcuchami śnieżnymi. Kiedy potrzebne są łańcuchy śnieżne? Jeśli na drodze leży gruba warstwa śniegu, należy je założyć. Zgodnie z niemieckim prawem, posiadanie łańcuchów śnieżnych nie jest obowiązkowe – nie ma ogólnego obowiązku ich używania. Jeśli jednak widzisz przy drodze znak drogowy z oponą z łańcuchami śnieżnymi na niebieskim tle, musisz założyć łańcuchy śnieżne w swoim samochodzie. W Austrii posiadanie sprzętu zimowego w samochodzie jest obowiązkowe od listopada do kwietnia. Sprzęt zimowy obejmuje również łańcuchy śnieżne. Kupując łańcuchy śnieżne, ważne jest, aby wybrać odpowiednie łańcuchy śnieżne w odpowiednim rozmiarze do swoich opon. Rozmiar łańcuchów śnieżnych jest podany na oponie, w instrukcji obsługi lub możesz zapytać o nie swojego dealera. Łańcuchy śnieżne należy zakładać na płaskiej powierzchni, w bezpiecznym miejscu, z dala od innych użytkowników drogi. Na przełęczach górskich często znajdują się wyznaczone miejsca parkingowe do montażu łańcuchów śnieżnych. W zależności od typu pojazdu, istnieją różne punkty mocowania łańcuchów śnieżnych. W pojazdach z napędem na przednie koła łańcuchy śnieżne montuje się na przednich kołach napędowych, tj. na lewej i prawej oponie przedniej osi. W pojazdach z napędem na tylne koła sytuacja jest odwrotna, a w pojazdach z napędem na wszystkie koła łańcuchy śnieżne można zamontować na wszystkich czterech kołach. Podczas montażu łańcuchów śnieżnych należy włączyć światła awaryjne i założyć kamizelkę odblaskową. Łańcuch śnieżny składa się z: - pierścienia mocującego, który znajduje się za oponą - łańcucha napinającego, który zakłada się na oponę - elementów mocujących do zabezpieczenia i naprężenia łańcucha Ponieważ pierścień mocujący znajduje się za oponą, łańcuch śnieżny należy przeciągnąć pod samochodem za oponą. Ważne jest, aby wszystkie ogniwa łańcucha były odsłonięte. Końce pierścienia mocującego muszą być połączone. W tym celu należy zamknąć ich końce wewnątrz nadkola. Następnie naciągnąć łańcuch wokół opony. Aby to zrobić, należy przesunąć wszystkie elementy łańcucha do przodu i rozłożyć je tak, aby obejmowały oponę. Łańcuch napinający jest teraz na oponie. Teraz wystarczy tylko przymocować łańcuch do opony. Zapięcia są zazwyczaj oznaczone. W przypadku Steffena, zamyka on żółty hak za pomocą oznaczonego na czerwono ogniwa łańcucha. Oznacza to, że górna część opony jest objęta łańcuchem. W dolnej części opony Steffen posiada automatyczny mechanizm blokujący, który odpowiada za napinanie łańcucha. W tym celu zamyka drugi żółty hak za pomocą oznaczonego na czerwono drutu mechanizmu blokującego. Aby naciągnąć łańcuch, Steffen naciska przycisk mechanizmu blokującego. Łańcuch śnieżny nie jest jeszcze idealnie dopasowany do opony i nie jest jeszcze zsynchronizowany, dlatego należy przejechać samochodem 100–200 metrów, a następnie sprawdzić, czy konieczne jest ponowne naciągnięcie łańcucha. Łańcuchy śnieżne powodują inne prowadzenie samochodu. Łańcuch zapewnia znacznie lepszą przyczepność, co jest pomocne podczas jazdy pod górę. Jazda z górki jest znacznie bezpieczniejsza, ponieważ nie wpadniesz w poślizg podczas hamowania, a samochód będzie miał stabilną przyczepność. Z łańcuchami śnieżnymi możesz jechać z maksymalną prędkością 50 km/h. Wyłącz wszystkie systemy wspomagające kierowcę, zapobiegające poślizgowi kół, ponieważ jest to ważne, aby łańcuchy śnieżne mogły uzyskać wystarczającą przyczepność. Steffen nadal zaleca, aby łańcuchy nie obracały się zbyt często, ponieważ może to spowodować ich uszkodzenie. Jeśli jeździsz z łańcuchami śnieżnymi po raz pierwszy, powinieneś powoli przyzwyczajać się do nowego stylu jazdy, ponieważ samochód będzie się zachowywał inaczej. Zdejmowanie łańcuchów jest łatwiejsze niż ich zakładanie. Naciskając przycisk, wyciągasz linkę napinacza. To ponownie poluzuje łańcuch. Teraz możesz zwolnić haki. Następnie możesz poluzować blokadę na pierścieniu mocującym. Może być konieczne lekkie przesunięcie samochodu do przodu lub do tyłu, aby dosięgnąć blokady wewnątrz nadkola. Teraz możesz położyć łańcuch na ziemi. Ponieważ opona jest nadal na łańcuchu, należy przejechać pojazdem nieco do przodu lub do tyłu, aby łańcuch leżał swobodnie na podłożu.

Ruszaj na szlaki z instruktorami narciarstwa biegowego i naucz się jeździć na nartach biegowych: Franzi, nasz przyjaciel sportowy, opowie Ci o obozie narciarstwa biegowego Explorer dla początkujących w dolinie Ötztal, oferującym jazdę łyżwą i stylem klasycznym. Obóz narciarstwa biegowego Explorer dla początkujących odbył się w dolinie Ötztal w weekend 8-10 grudnia 2023 roku. Na obozie uczestnicy uczą się jazdy na nartach biegowych od certyfikowanych instruktorów. Przemierzają szlaki razem z profesjonalistami, wdrażając teorię w praktykę. Szkoła narciarstwa biegowego ALPINZEIT prowadzi obóz narciarstwa biegowego dla początkujących w dolinie Ötztal i uczy uczestników jazdy na nartach biegowych. Franzi wita Cię w hotelu Explorer Ötztal w Umhausen. Oto podsumowanie ostatnich dwóch dni obozu narciarstwa biegowego: Piątek ・Przyjazd ・Powitanie i omówienie sprzętu ・Pierwszy trening na szlaku ・Po treningu: Grupowe podsumowanie dnia w barze Explorer Wszyscy uczestnicy obozu przybyli w piątek. Po zameldowaniu uczestnicy zostali powitani przez instruktorów narciarstwa biegowego w salonie Explorer, a następnie odbyła się odprawa sprzętu. Osoby chętne mogą przywieźć własne narty. Wypożyczalnia sprzętu jest również dostępna na miejscu za niewielką dodatkową opłatą. W piątek po południu ruszyliśmy na szlaki. Odbyło się wprowadzenie do techniki jazdy łyżwą i techniką klasyczną. Sobota ・Trening na szlaku: Szkolenie techniczne ・Kolacja grupowa ・Czas na pytania i pokaz slajdów ・Warsztat: Wskazówki dotyczące smarowania i pielęgnacji sprzętu w warsztacie Explorer W sobotę rano ponownie ruszyliśmy na szlaki, aby poćwiczyć technikę. Uczestnicy obozu nauczyli się hamowania i jazdy pod górę, a także pokonali pierwsze okrążenia. Wieczorem wspólnie zjedli kolację. Następnie odbyły się warsztaty z woskowania nart. Uczestnicy otrzymali również wskazówki dotyczące zakupu i pielęgnacji nart biegowych. Franzi oprowadzi Was po ostatnim dniu obozu Explorer Cross-Country: Niedziela ・Trening na trasie biegowej: utrwalanie zdobytej wiedzy ・Zapoznanie z biathlonem poprzez małe zawody ・Powrót do hotelu i pożegnanie W niedzielę, po śniadaniu, wyruszymy na trasy biegowe w Niederthai w dolinie Ötztal. Po rozgrzewce i ćwiczeniach koordynacyjnych uczestnicy obozu podzielili się na dwie grupy: łyżwową i klasyczną. W małych grupach utrwalane są nabyte techniki, takie jak hamowanie. Małe grupy pozwalają trenerom biegów narciarskich na skupienie się na indywidualnych słabościach i udzielenie wskazówek. Martin ze szkoły narciarstwa biegowego ALPINZEIT uważa, że obóz Explorer dla początkujących w Ötztal okazał się pełnym sukcesem. Uczestnicy nie mieli żadnego doświadczenia na trasach biegowych i po 2,5 dnia są w stanie jeździć samodzielnie. Niewielka liczba uczestników sprawia, że obóz jest przyjazny dla rodzin, pozwalając każdemu uczestnikowi na indywidualną opiekę i dobrą zabawę podczas nauki narciarstwa biegowego. Po raz pierwszy narciarze biegowi będą jechać czerwoną, czyli średniozaawansowaną trasą. Nauczą się prawidłowo posługiwać kijkami. Zwieńczeniem obozu będą małe zawody biathlonowe pomiędzy narciarzami biegowymi łyżwą i stylem klasycznym. Uczestnicy będą mogli spróbować swoich sił w strzelaniu. Koleżanka sportowa Franzi podsumowuje obóz Explorer dla początkujących w Ötztal. Świetnie się bawiła na obozie, a szczególnie doceniła radosne podejście trenerów biegów narciarskich. Franzi wiele się nauczyła i jest dumna ze swoich postępów w narciarstwie biegowym.

Martin ze szkoły narciarstwa biegowego Alpinzeit w Ötztal wyjaśnia, jak hamować w narciarstwie biegowym. Hamowanie w narciarstwie biegowym różni się w technice klasycznej i łyżwowej. W narciarstwie biegowym stylem klasycznym hamuje się za pomocą jednostronnego hamulca. Narciarz znajduje się na trasie do narciarstwa biegowego stylem klasycznym. Aby wykonać jednostronny hamulec, należy unieść jedną nartę z trasy i ustawić ją w pozycji hamowania. W tym celu należy ustawić nartę pod kątem, tworząc kształt litery V. Następnie należy przenieść ciężar ciała na nartę ustawioną pod kątem, aby zahamować. Pozwala to kontrolować prędkość lub całkowicie zahamować, tworząc większy kształt litery V i zatrzymać się. Jeśli nie masz pewności co do zjazdu, unieś nartę z trasy przed rozpoczęciem zjazdu. W technice łyżwowej hamuje się za pomocą zwykłego hamulca. W technice łyżwowej nie znajduje się na trasie. Aby zahamować, należy ustawić obie narty w pozycji V. To podobne do jazdy pługiem śnieżnym. W technice łyżwowej ważne jest również ustawienie nart w pozycji V na długo przed zjazdem. Hamowanie polega na obciążeniu obu nóg. Małe V pozwala kontrolować prędkość; im większe V, tym większa siła hamowania. Trzymaj ręce z przodu. Wskazówka od eksperta narciarstwa biegowego: Wypróbuj techniki hamowania zarówno dla stylu klasycznego, jak i łyżwowego na płaskim terenie, zanim spróbujesz długiego zjazdu! ;)

Joachim ze szkoły narciarskiej Alpinzeit w Ötztal zabierze Cię do słynnego ośrodka narciarskiego Sölden i pokaże Ci jego atrakcje: platformy BIG3 i najdłuższą trasę zjazdową „Schwarze Schneid”. Instruktor narciarstwa Joachim powita Cię w hotelu Explorer Hotel Ötztal w Umhausen. Przy ścianie Explorer Wall przedstawi Ci plan dnia na narty w Sölden. Informacje o ośrodku narciarskim Sölden: - 144 kilometry tras narciarskich - 31 wyciągów - 33 schroniska w ośrodku - 3 trzytysięczniki w ośrodku (BIG3) Kolejka linowa Giggijochbahn zawiezie Cię do ośrodka narciarskiego Sölden. Po dotarciu na szczyt Giggijoch, kontynuujesz jazdę wyciągiem krzesełkowym. Tutaj znajdziesz Funslope – prawdziwą atrakcję dla rodzin. Instruktor narciarstwa ze szkoły narciarskiej Alpinzeit zjedzie zjazdem do kolejki linowej Roßkirplbahn. Kolejka linowa Roßkirplbahn zabierze Cię z powrotem na szczyt Hainbachjoch (2744 m n.p.m.), najwyższy szczyt ośrodka narciarskiego Giggijoch. Widok na wysokie Alpy Ötztal z Hainbachjoch zapiera dech w piersiach. Następnie zjazd ponownie stokami do kolejki linowej Silberbrünnlbahn. Joachim kieruje się do pierwszego punktu widokowego BIG3, Gaislachkogl. Przy górnej stacji kolejki linowej Silberbrünnlbahn znajduje się schronisko Rotkogelhütte (Rotkogeljochhütte) – jeden z 33 punktów gastronomicznych w ośrodku narciarskim Sölden. W tle lodowiec Rettenbach. Trasa prowadzi w kierunku Gaislachkogl, mijając Gampe Thaya. Kolejka linowa Stabelebahn wjeżdża na wysokość 2394 metrów. Z kolejki Stabelebahn Joachim zjeżdża do kolejki Gaislachkogl. Kolejka Gaislachkogl zawiezie Cię na Gaislachkogl, pierwszą platformę widokową BIG3. To właśnie tam znajduje się restauracja ICE Q w Sölden i Elements 007. W Sölden kręcono sceny do filmu o Jamesie Bondzie „SPECTRE”. Dla tych, którzy nie chcą jeździć na zwykłych trasach, jest punkt kontrolny freeride. Znajdziesz tam sprzęt i wszystkie niezbędne informacje dotyczące freeride'u. Instruktor narciarstwa kieruje się na kolejną platformę BIG3, Schwarzen Schneid. Na górę wjeżdża Ekspres Lodowcowy „Golden Gate”. Z Ekspresu Lodowcowego możesz zobaczyć stok Pucharu Świata na lodowcu Rettenbach, który jest częścią Pucharu Świata. Trasa Pucharu Świata jest najbardziej stromą trasą w ośrodku narciarskim Sölden. Po dotarciu na lodowiec Rettenbach instruktor narciarstwa robi sobie krótką przerwę od jazdy. Joachim znajduje się teraz na Schwarzen Schneid, kolejnym punkcie widokowym BIG3. Ze Schwarzen Schneid trasa prowadzi przez tunel narciarski Glacier Ski Tunnel do lodowca Tiefenbach. Za tunelem narciarskim Glacier Ski Tunnel Joachim kieruje się do dolnej stacji kolejki Tiefenbachbahn. Kolejka linowa Tiefenbachbahn zawiezie Cię na Tiefenbachkogl. Instruktor narciarstwa dotarł właśnie do ostatniego punktu BIG3. Widok z Tiefenbachkogl zapiera dech w piersiach. Z platformy widokowej BIG3 widać Wildspitze, najwyższy szczyt w dolinie Ötztal. Na koniec Joachim pokaże Ci najdłuższą trasę zjazdową, „Schwarze Schneid”, liczącą 15 km. Z platformy BIG 3, Schwarze Schneid (3340 m), zjedziesz w dół do doliny na wysokość 1368 m. Joachim wrócił do stacji dolnej kolejki linowej Giggijochbahn. Sölden to ośrodek narciarski dla każdego. W Sölden każdy znajdzie coś dla siebie – niezależnie od tego, czy jesteś początkującym, zaawansowanym narciarzem, rodziną czy freeriderem.

Instruktorka jogi Simone pokaże Ci kilka ćwiczeń idealnych do jazdy na nartach. Poprowadzi z Tobą trening do gimnastyki narciarskiej. Simone z Alpinzeit wita Cię w Sport Spa w hotelu Explorer Ötztal w Umhausen. Co joga ma wspólnego z narciarstwem? Jazda na nartach to złożony ruch. Joga pomoże Ci optymalnie przygotować się do kolejnego dnia na nartach. Ćwiczenia jogi mogą pomóc Ci zminimalizować ryzyko kontuzji. Joga wzmacnia: - mięśnie - elastyczność - koncentrację - sprawność umysłową - ogólną sprawność Dzisiaj instruktorka jogi pokaże Ci kilka ćwiczeń na równowagę, a także wzmacniających mięśnie nóg, pośladków i brzucha. Dobrze przygotowany narciarz ma więcej zabawy i jest bezpieczniejszy na stoku. Dzięki jodze możesz skutecznie wytrenować mięśnie potrzebne do jazdy na nartach. Simone pokaże Ci 6 ćwiczeń jogi i poprowadzi z Tobą trening, aby przygotować Cię do dnia na nartach. Im szybciej zaczniesz przygotowywać się do wyjazdu na narty, tym skuteczniejszy będzie Twój trening i tym bardziej korzystne będą ćwiczenia. Nawet jeśli Twój wyjazd na narty jest tuż za rogiem, i tak wykonaj te ćwiczenia jogi. Szybko zauważysz poprawę.

Flo zabierze Cię do legendarnego parku rowerowego Bike Republic Sölden w Tyrolu. Czeka na Ciebie mnóstwo zjazdów i pierwszorzędne trasy. Flo wita Cię w Explorer Hotel Ötztal. Po obfitym śniadaniu wyruszysz do Bike Republic Sölden. Bike Republic Sölden jest otwarty od czerwca do października. Park rowerowy oferuje prawie 100 kilometrów tras i szlaków, w tym 35 kilometrów tras kształtowanych i 36 kilometrów ścieżek naturalnych. W Sölden znajduje się kilka szkółek rowerowych dla początkujących. Pięć wyciągów zawiezie Cię i Twój rower górski na trasy. 30 schronisk górskich to najlepsze miejsca na odpoczynek i posiłek. Kolejka Gaislachkoglbahn dowiezie Cię do stacji środkowej. Aby się rozgrzać, Flo najpierw przejedzie łatwą, niebieską linią EEBME (6005) i linią OHN (6007). Po niebieskich szlakach Flo kieruje się teraz na pierwszą czerwoną trasę dnia: linię TEÄRE (6003). Po jej pokonaniu przewodnik rowerowy MTB wsiada do kolejki linowej Langeggbahn na Hochsölden, do czerwonej linii OLLWEITE (6010). Na koniec czeka pyszny poczęstunek w schronisku Gampe Alm. Kolejną atrakcją Bike Republic Sölden jest trasa Fernar (6041) w pobliżu lodowca Tiefenbach. Trasa zaczyna się na wysokości 2800 m n.p.m. To wyzwanie wysokogórskie, na które można dotrzeć tylko autobusem wahadłowym, kursującym tylko w niektóre dni. Trasa jest dostępna tylko przy dobrej pogodzie. Teraz Flo podejmuje się najdłuższego zjazdu: długiej linii Giggijoch. Łączy ona pięć tras o łącznej różnicy wysokości 1300 m, co daje 16 kilometrów długości. Trasa zaczyna się od czerwonego szlaku (linia OLLWEITE), a resztę trasy biegnie niebieskimi szlakami (TROALN (6034), HARBE (6008), GAHE (6028) i linia LETTN (6009)).

Steffen wita Państwa w hotelu Explorer Ötztal i zabierze do schroniska Winnebachseehütte (2362 m n.p.m.), a następnie na szczyt Ernst-Riml-Spitze (2507 m n.p.m.). Szczegóły trasy: 11 km – 950 m przewyższenia – ok. 5-6 godzin Szlak rozpoczyna się na parkingu w Grieß, około 15 minut od hotelu Explorer. Mijając zajazd Winnebach, kontynuujemy wędrówkę serpentynami przez las. Za granicą lasu mijamy Winnebachalp i kontynuujemy wędrówkę w głąb doliny, aż ścieżka staje się nieco bardziej stroma do schroniska Winnebachseehütte. Schronisko Winnebachseehütte zostało zbudowane około 1900 roku przez członków Niemieckiego Związku Alpejskiego (DAV) i jest idealnym miejscem na odpoczynek. Serwowane są tam tyrolskie przysmaki z regionalnych produktów. Z jeziora Winnebach do szczytu Ernst-Riml-Spitze prowadzi około 150 m przewyższenia. Szlak nosi nazwę dawnego właściciela schroniska Winnebachseehütte. Aby tam dotrzeć, należy skręcić w prawo za schroniskiem, przejść przez drewniany most wzdłuż grzbietu morenowego, aż do krzyża na szczycie. Powrót trasą podejścia.

Josefine prezentuje pięć fantastycznych via ferrat w Alpach, które warto znać, jeśli lubisz wspinaczkę. Wśród nich znajdują się spektakularna wędrówka po grani, most linowy nad najwyższym wodospadem Tyrolu, piękne widoki na góry i wyzwania sportowe.

Szukasz inspiracji? Josefine prezentuje 5 pięknych szlaków pieszych w Austrii! Wszystkie wycieczki są dostępne w hotelach Explorer.